Marijke, educoach

In deze reeks interviews neem ik jullie graag op sleeptouw om een aantal ongelooflijk boeiende vrouwen te leren kennen die zulke interessante dingen te vertellen hebben dat ik ze niet voor mij alleen wil houden. Ze inspireren door wie ze zijn en wat ze doen. Ik laat jullie graag met hen kennis maken. Deze interviews passen volledig in mijn missie: mijn geloof in de lerende kracht en persoonlijk leiderschap.

Bij de start van het nieuwe schooljaar laat ik graag Marijke Van Belle, educoach aan het woord.

Marijke Van Belle is 45 jaar, onderwijsmens in hart en nieren en daarbij ook educoach. Ze is mama van twee tieners. Ze heeft een passie voor mensen en voor jongeren in het bijzonder en ook voor dans zowel actief als passief. Ze is naar het schijnt ook een tikkeltje eigenwijs. ;-)

Wie of wat heeft je tot hier gebracht?

Ik sta ondertussen al 20 jaar in onderwijs. Ik heb daar al verschillende opdrachten gedaan. Ik ben lang leerkracht geweest voornamelijk in het beroepsonderwijs, ik heb stagebegeleiding en leerlingbegeleiding gedaan. Ik ben directeur geweest. Ik heb gewerkt voor de scholengroep, een HR-opdracht. Ik heb altijd gevonden dat er binnen onderwijs heel veel gebeurt maar dat er toch gaten zijn in het systeem en dat aan de noden van leerlingen niet altijd even goed tegemoet gekomen wordt. Vandaar heb ik mijn praktijk opgestart om daar iets rond te doen en op een andere manier dan binnen de schoolcontext mee bezig te kunnen zijn.

Wie kan bij jou terecht als educoach?

In principe kan iedereen bij mij terecht die schoolse moeilijkheden heeft, gaande van kinderen, over jongeren tot onderwijsmensen zelf. De jongeren vormen de grootste groep omdat ik daar een bijzondere affiniteit mee heb.

Schoolse moeilijkheden zijn de insteek. Dat kunnen heel verschillende dingen zijn: problemen met leren leren, motivatieproblemen, leerlingen die aangeven dat ze niet op hun plaats zitten maar niet weten wat dan wel zou passen, een pestprobleem (vaker in de lagere school). Scholen kunnen mij ook contacteren om bijvoorbeeld navormingen te geven of mee te denken over bepaalde problematieken en mee te zoeken naar een oplossing. Het is eigenlijk heel breed, zowel individuele coaching en begeleiding, groepstrainingen of navormingen eerder bedoeld voor onderwijs.

Hoe verloopt de begeleiding?

Eerst is er altijd een kennismakingsgesprek. Kinderen of jongeren komen met hun ouders of vanaf 16 jaar mogen ze ook alleen op gesprek komen. We maken kennis en zij schetsen even waar ze tegenaan lopen. Ik geef dan de mogelijkheden bij mij en we bekijken of er een match is en of we samen een stukje weg kunnen afleggen.

Heb jij tips voor ouders en onderwijsmensen vanuit jouw expertise?

Ik heb wel een aantal dingen die ik belangrijk vind om mee te geven.

·       In de eerste plaats denk ik dat het belangrijk is dat we veel meer gaan luisteren naar onze kinderen, en dan vooral onbevooroordeeld luisteren, meer in gesprek gaan om hen te begrijpen in plaats vanuit wat wij willen meegeven, wat we hen willen laten begrijpen. Ik zie dat zo vaak gebeuren. Dit is echt mijn nummer 1. Ik vind dit ontzettend belangrijk.

·       “Dat zal je nooit lukken.” “Dat gaat toch niet.” Vergeet alstublieft deze zinnetjes. Ik vind dat er zoveel dromen kapot gemaakt worden. Het is veel belangrijker om te luisteren naar de dromen van de jongeren en dan te kijken wat je kan doen om ze te realiseren, eerder dan ze bij aanvang al af te breken. Dat wordt op scholen gedaan of ook door ouders. Als iemand zegt: “Ik zou graag astronaut worden”, dan wordt al snel gezegd dat dat te moeilijk is, dat je daar veel wiskunde en wetenschappen voor nodig hebt. “Je bent daar niet zo goed, dat zal misschien niet lukken”. Terwijl ik denk dat het goed is om uit te zoeken wat precies zo aantrekkelijk is voor dat kind aan astronaut worden en misschien kan je het ondersteunen om de droom te realiseren of meer vorm te geven, eerder dan die al van bij aanvang af te blokken. Ik focus graag op de sterktes en talenten van mensen. Je kan altijd dingen verbeteren. Kijk eens zo naar mensen. Wat kunnen ze goed? Wat doen ze graag? Waar gaan hun ogen van blinken? Waar worden ze gelukkig van? Zet daar dan op in, in plaats van altijd de mankementen te willen verbeteren. 

·       Voor ouders betekent dat ook dat ze een stukje hun verwachtingen loslaten, van hoe zij hun kinderen al zien vooraf. Je vormt je als ouder al een beeld en dat zit vaak in de weg om kinderen te laten worden wie ze echt zijn. Kinderen krijgen vaak al van heel jonge leeftijd het gevoel dat ze aan verwachtingen van ouders en leerkrachten moeten voldoen. Het is als ouder niet altijd gemakkelijk want je wil hen ook behoeden voor fouten die je zelf gemaakt hebt of je ziet dat kinderen niet al hun mogelijkheden gebruiken. Het jammere is dat kinderen dan veelal het gevoel krijgen dat het niet goed genoeg is wat ze doen en dat ze moeten voldoen aan de verwachtingen. Het is ook niet zo dat iemand die heel veel schoolse mogelijkheden heeft, dat die daarom graag studeert of een parcours aan de universiteit wil lopen. Misschien bakt dat kind wel heel graag brood en wordt het daar super gelukkig van. Daar zit dus de clash, tussen wat ouders zien en wat de jongere voelt en dan misschien niet mag voelen. Soms is het ook echt goed om jongeren hun eigen fouten te laten maken. Als ouder scherm je soms met de toekomst. Voor jongeren is dat echter nog zo ver weg. Ze kunnen daar niet op die manier over denken. Ze leven in het hier en nu. Ze horen alleen: het gaat fout lopen en dat nemen ze wel mee en daar zijn ze vaak door ontredderd. En fouten maken of eens tegen de muur lopen, is echt niet altijd zo erg, want dan heb je daar wel een aanknopingspunt om met hen andere dingen te gaan doen of bij te sturen want dan hebben ze het zelf vastgesteld. Dat is helemaal anders dan wanneer volwassenen het resultaat voorspellen. Voor ouders is dat heel moeilijk. 

·       Schoolse moeilijkheden en discussies thuis proberen vermijden, is misschien niet het juiste advies, maar probeer wel te vermijden dat ze in de weg komen te zitten in de relatie tussen ouders en kinderen. Er is vaak heel veel spanning, discussie en ruzie thuis omwille van school. “Ben je nu weer niet aan het studeren?” “Je hebt nog niet genoeg gedaan.” Ik vind dat zo jammer, want school is ook maar school, als ik dat mag zeggen ;-). Je relatie met je kinderen is zo belangrijk en je hebt ze voor je hele leven en het is jammer dat je relatie met hen vertroebeld geraakt door discussies over school.

Heb je nog goede raad voor ons die jij zelf ooit kreeg en die jou helpt?

De belangrijkste goede raad die ik ooit kreeg, is geen simpele om in de praktijk te brengen. 

Zet opzij wat andere mensen van jou verwachten en volg je eigen pad.

Ik kreeg hem lang geleden en ik vond het toen ook al hele goede raad. Het blijft wel een voortdurend aandachtspunt voor mezelf. Ik merk wel dat hoe dichter ik bij mezelf blijf en hoe meer ik mijn eigen pad probeer te gaan, hoe gelukkiger ik ervan word en hoe beter de dingen lopen. Als ik merk dat er een aantal dingen zijn die mij tegengaan, probeer ik stil te staan en na te denken of ik nog steeds mijn eigen weg volg of is het die van iemand anders en is het daarom dat ik ongelukkig ben. 

Ik vind het de beste raad ooit maar niet gemakkelijk om naar te leven. Soms is er wel een stemmetje in je hoofd dat vraagt of het wel een goed idee is om een beslissing te nemen of een bepaalde weg te volgen. Vaak moet je na een tijdje toegeven dat die stem de mening van andere mensen is. Ik merk dat ook bij jongeren. Soms hebben ze het moeilijk om afstand te nemen van die stemmen en hun eigen weg te vinden.

Welk beeld past volgens jou bij dit artikel en bij jouw praktijk?

Je ziet hier een jongetje aan het strand dat van de kant van een duin afspringt.

Ik heb deze foto gekozen om verschillende redenen. De eerste is het springen zelf. Ik vind dat je soms eens moet durven springen zonder dat je goed weet waar je terecht zal komen. Gewoon durven springen ook al weet je niet goed wat er tijdens de sprong zal gebeuren. Ik probeer ook steeds in wat ik doe anderen te ondersteunen in het maken van hun eigen sprong. Ik probeer zelfvertrouwen te geven, mensen hun kracht te laten zien zodanig dat mensen zelf de sprong durven maken. Ik geloof heel sterk in de kracht van mensen, ook in die van jongeren en kinderen, om zelf  het heft in handen te nemen, om dingen te realiseren. Ik ga de sprong niet kiezen of de berg waar je op moet klimmen om de sprong te maken, ik maak de sprong niet mee. Ik zorg ervoor dat mensen hun kracht gaan zien of terug zien om de sprong te maken en dat vind ik terug in dit beeld. Dat past dan ook helemaal in wat ik vertelde over je eigen pad kiezen.

Tot slot, wat denken mensen vaak verkeerdelijk over jou?

Ouders geven vaak aan dat ik alles moet oplossen en dat is niet de bedoeling van coaching. Het kind zal zijn eigen sprong moeten maken.

Ouders denken ook vaak dat ik zelf de voorbeeldige student was of dat ik het allemaal weet of dat ik de perfecte kinderen heb of dat ik de perfecte ouder zou zijn. Mensen veronderstellen dat ik het allemaal voor elkaar heb, terwijl dat natuurlijk niet zo is. Mijn kinderen doen ook dingen waarvan ik denk “OMG” en ik moet ook mijn moederinstinct in bedwang te houden. Ik wroet ook, ik weet het soms ook niet altijd meer. Planning, het woord alleen al en mijn haar kwam omhoog in mijn studententijd. Ik heb wel geleerd gaandeweg om daarmee om te gaan en terug op mijn pad te komen als ik teveel afwijk. Ik ben daar bewust mee bezig omdat ik daar natuurlijk dagdagelijks mee werk. Voor de rest ben ik ook maar een mens en zeker geen orakel. 

En waar ben je echt dankbaar voor?

Voor zoveel dingen. Het is gek dat je dat vraagt. Het is echt een oefening die ik dagelijks probeer te doen omdat ik nogal de neiging heb om pessimistisch te denken. Elke dag probeer ik stil te staan waar ik dankbaar voor ben. In de eerste plaats ben ik dankbaar voor mijn gezondheid, dat ik mijn familie rond mij heb, dat onze problemen luxeproblemen zijn in vergelijking met vele anderen. Ik heb op dat vlak veel geluk, denk ik. Gewoon ook omdat ik elke dag de dingen mag doen die ik zo graag doe. Er zijn natuurlijk ook dingen bij die ik minder leuk vind maar in het algemeen kan ik doen ik wat ik echt graag doe. Daar ben ik dankbaar voor.

Je kan Marijke contacteren via haar website https://marijkevanbelle.be en op Instagram en Facebook kan je sprankelende tips en weetjes vinden @educoachmarijkevanbelle.

Dit is absoluut geen podcast-materiaal, gewoon de opname van mijn digitale afspraak met Marijke ergens tussen de drukke voorbereidingen van het nieuwe schooljaar. Ben je meer een luisteraar dan een lezer, luister dan gerust naar deze opname.