Gespreksavond voor vrouwen?

In mijn agenda vorige donderdagavond: gespreksavond voor vrouwen. Echt iets voor mij, want ik ben een vrouw en ik praat graag En niet altijd alleen over de ‘koetjes, kalfjes en kindertjes’. Want geef toe, daar draait het vaak op uit. Dit beloofde meer te worden. Soetkin zou gespreksstof aanreiken. Laagdrempelig, geen voorbereiding nodig, maar wel direct recht naar de kern van ons zijn, in de vorm van vragen en stellingen. Die stonden klaar op de Pinterestproof gedekte herfsttafel.

Ze sijpelden binnen, de vrouwen die mijn gesprekspartners zouden worden. De meesten in hun eentje en ook een vriendinnenduo. Verschillende leeftijden, verschillende types, verschillende persoonlijkheden, één gemeenschappelijk kenmerk: zin in connectie. Sommigen omdat ze het elders niet direct vinden, anderen middenin of na een moeilijke levensfase, nog anderen door een switch van omgeving, of gewoon getriggerd door het concept. Dat bleek uit het voorstellingsrondje dat al meteen een mooie opener was. Niets moest, iedereen deelde wat ze wou en dat bleek best veel te zijn. Het glas gevuld en het ijs gebroken.

Op een erg naturelle manier gingen de gesprekken daarna de diepte in. Reflecties van ons dagelijks leven en dromen. Nooit smalltalk, wel oprechte verhalen, andere inzichten, bij wijlen een spiegel voor je ziel. Was het dan zo serieus? Nee, er werd ook gegrapt en gelachen. Er was maar één moment waarop het even stilviel: toen het lekkere eten geserveerd werd.

Wat me erg opviel was hoe echt er geluisterd werd. Met respect voor andere meningen, met bewondering voor elkaars veerkracht. Niemand nam het voortouw, niemand had de luidste stem, niemand gooide ongevraagd advies in de groep.

Maar ook niemand bleef ongehoord. Op de een of andere manier werd een veilige omgeving gecreëerd waarin we allemaal durfden spreken. En dan zag ik ondanks onze verschillen ook zo veel parallellen.

Nog bijzonder vond ik hoe we elkaar aan het einde van de avond bedankten. Geef toe, zo worden gesprekken zelden afgesloten. En wie weet komt er nog een vervolg. Ik ging in elk geval naar huis met een warm gevoel, stof tot nadenken, potentieel waardevolle contacten en een schoon vaasje bloemen als aandenken.

Dankjewel, Julie, voor je mooie getuigenis!