De kunst van holding space
Ik heb dit boek in “leesleen” gekregen in september en het is nu maart en nu pas is het uit. Ik heb het vorige week op mijn to do-lijstje gezet omdat ik de eigenaar anders niet meer onder ogen durfde te komen ;-)
En het is niet blijven liggen omdat ik het geen goed boek vind, absoluut niet.
Ik was meteen beginnen lezen en al direct had ik het gevoel dat ik van het hele boek notities wilde maken en foto’s van stukjes tekst. En dan weet ik dat ik met dat boek iets moet doen om te delen, ofwel als een oefening in de praktijk met coachees ofwel zoals nu met een bericht op de blog zodat al wie hier voorbij komt gelezen er wat aan heeft.
De titel is een beetje vreemd, een combinatie van Nederlands en Engels en als het boek niet “highly recommended” kwam, zou ik er niet meteen in begonnen zijn. Het is expres, de vreemde titel, omdat de vertalers van het boek geen betere term konden vinden om het begrip “holding space” voor iemand mee te vertalen. Holding space kunnen we doen voor iemand wanneer die zich in een tussenruimte bevindt tussen zijn en worden, in een overgangsfase in je leven of in een rouwperiode.
Ik ga onthouden hoe je voor iemand in de tussenruimte een kommetje kan zijn zonder deksel dat vasthoudt en niet verstikt. Hoe fijn is het wanneer er iemand voor jou een kommetje is. Je krijgt geen advies, die persoon maakte geen ergere dingen mee, je probleem wordt niet geminimaliseerd, je moet niet precies dezelfde dingen voelen en meemaken als de ander, je wordt niet onderbroken of afgewezen, je probleem wordt niet door een ander opgelost, er zijn geen overdreven zorgen.
Er is gewoon een kommetje dat je draagt.
Om zo een kommetje te kunnen zijn voor iemand, heb je zelf wat werk te doen en mag het ook emotioneel niet te dichtbij komen. Wanneer je zelf betrokken bent bij de uitkomst van de weg door de tussenruimte, dan is het extra moeilijk om het kommetje te zijn en dan is het soms wijs om dat aan iemand anders over te laten. Soms vertonen mensen ook zulk problematisch gedrag dat je moet opletten en misschien ook beter geen kommetje bent.
Dat brengt ons bij het kommetje dat je voor jezelf moet zijn. Dat wordt in het boek een membraan genoemd. Een membraan zoals dat rond een cel is selectief doorlaatbaar. Het heeft sensoren die vienden van vijanden onderscheiden zoals jouw intuitie en ervaring. Het membraan kan verbinden, het is vloeibaar en kan voortdurend veranderen en reageren op de omgeving. Het wordt steviger en beschermender als je risico loopt en beter doordringbaar als je sterk en veerkrachtig bent. Het is belangrijk dat energetische membraan gezond en sterk te houden op jouw manier want geen twee membranen zijn dezelfde.
Een muurtje om je heen bouwen, kan ook beschermen, maar dat maakt een kommetje zijn voor de ander bijna niet mogelijk. Het is een spel van vormen en vervormen. Je vormt beurtelings met je membraan een kommetje en je mag ook ruimte en tijd innemen in het kommetje van iemand anders. Wat goed is om te lezen, is dat dat ook niet steeds dezelfde persoon moet zijn. Je kan best verschillende personen hebben in je leven die op een andere manier voor jou een kommetje zijn en waarvoor jij dat kan zijn. 1 persoon die altijd alles voor je is, is een soort romantisch idee dat echt niet gezond is op termijn.
Verder las ik ook over de reis terug naar je authentieke zelf. We verliezen onszelf beetje bij beetje wanneer we opgroeien omdat we eerst zorgen voor veiligheid en daarvoor passen we ons voortdurend aan. Op een bepaald moment begint het te schuren, vaak is dat bij een crisismoment. We beseffen plots dat we niet goed weten wat we nu eigenlijk willen, wat onze behoeftes zijn. Het is dan goed om te starten met je emoties. Wanneer heb je je nog verontschuldigd voor je emoties? Laten we daarbij beginnen: je emoties zijn niet verkeerd. We hoeven ze niet op te delen in goede en slechte. Ze willen ons iets zeggen over onze onderliggende behoeftes en het is niet goed om die te blijven negeren. Ik herinner me zelf heel goed wanneer dit moment kwam en ik mezelf bijna niet meer herkende. Het is voor iedereen een zoektocht maar als vrouw vind ik het precies nog lastiger en ik heb me van heel wat verwachtingen (binnen en buiten mezelf) moeten bevrijden om mezelf terug te vinden om mijn pad te kunnen bewandelen.
Ik heb de uitlener van dit boek op een drankje getrakteerd voor het lange wachten en omdat ik ook heel benieuwd was om lezerservaringen uit te wisselen. Het was fijn om te zien dat we alletwee andere hoogtepunten uit het boek onthouden hebben. Op je reis naar je authentieke zelf, ontmoet je mensen die even een kommetje voor je zijn en echt luisteren en dat doet zoveel deugd gelijk op welk station ze al beland zijn op hun reis.
De kunst van Holding Space, Heather Platt